Montirius Gigondas 2014 75CL

Reviews

• Laurent Abbenhues 30/07/2018

  "Niet overtuigd!"

  Met hoge verwachtingen deze wijn aangeschaft en ik baal dat ik nog 4 flessen over heb. Het is een wijn die de keel behoorlijk schraapt, en dat vind ik niet kunnen voor deze prijs. Ben een groot liefhebber van bio en nature wijnen maar deze stelt teleur. Ik zal het blijven proberen, want ze moeten op..

• Dennis van de Kooij 11/11/2015

  "Mont Ventoux Topper"

  Geweldige mooie vol fruit bevattende franse Rhone wijn, gelegen aan de voet van de historische berg de Mont Ventoux..... Syrah, Mouvedre, mooie kruidige blauwe druifjes leveren een klassieke rhone wijn af.... heerlijk bij een stukje kaas, of mooi stuk vlees... Zelf ben ik op bezoek van deze wijngaard geweest, aan de rand van het franse plaatsje Oranges.... Absoluut de moeite waard!! Dennis winkelnummer 6940

• Dennis van de kooij 11/11/2015

  "GeweldigMount Ventoux wijn"

  Juni 2013 op bezoek geweest bij deze wijngaard, geweldige proeverij gehad.... Waaronder deze Montirius, blended van volle rode wijn druiven... met heerlijke kruidige afdronk... aan te raden bij een mooi stukje vlees, of stevige kaas op de avond.... leuk weetje: op de fes staat in de verte de Mont Ventoux afgebeeld, dat is absoluut het kenmerk van deze wijngaard, dat het aan de voet van de berg ligt... Absolute aanraden Dennis Filiaal 6940 Parkwijk

• Anoniem 28/04/2014

  "Greta en het tafeltje aan de bosrand"

  Iedere keer dat ik deze wijn drink – en dat is nogal eens- ga ik in gedachten terug naar de allereerste keer dat ik deze wijn proefde. Het was een jaar of vijf geleden, ik was 31 en trainde voor een triatlonwedstrijd die gehouden zou worden in het Vatnajoekull National Park in het zuiden van IJsland. Maar zo ver was het nog niet. Dat zou pas een jaar later zijn. Ik was in training. En dat deed ik in de buurt van Dwingeloo. Ook mooi. Ik was aan het hardlopen en ongeveer veertig minuutjes op weg, toen ik aan de bosrand een klein, zeg maar gerust piepklein cafeetje zag. Eerder nieuwsgierig dan dorstig verminderde ik mijn vaart en kwam tot stilstand bij een houten tafel met twee stoeltjes. Ik ging even zitten en de deur ging open. Een vriendelijk oud vrouwtje met een hoofddoekje vroeg ik iets wilde drinken. Een grote kan koud water later wilde ik opstaan, maar het vrouwtje kwam naar buiten met een fles wijn en twee glazen. Overdonderd door het gebaar en uit beleefdheid accepteerde het genereuze aanbod. En zette ik me weer neer terwijl ik het etiket bestudeerde; Gigondas Montirius. Het klonk veelbelovend. Rood fonkelend gleed de wijn in de grote bolle glazen en we toastten op de zomer en elkaars geluk. Ik snoof diep in mijn glas, kon nauwelijks bevatten wat ik rook, snoof nog eens en was op slag verliefd. Een prachtige geurstart met pruimen, en cacao drong bij me binnen en ging over in een delicate neus van gekonfijte bessen. Ik ging rechtop zitten. En zette mij schrap voor het daadwerkelijke proeven. Voorzichtig zette ik het glas aan mijn lippen en nam een slok. Direct explodeerde een fontein aan smaken op mijn papillen. Rozijnen proefde ik, terwijl ook de pijptabak van mijn grootvader opeens door mijn hoofd trok. Tinten chocolade met nuances van peper en wild. En dat met uitzicht op de bossen om ons heen, maakte van het geheel een totaal onwerkelijk ervaring. Nadat ik slikte bleef de uitzonderlijk ronde smaak nog minutelang resoneren in mijn voorholten en toen ook die wegtrok nam ik mijn volgende slok. In een mum van tijd maakten ik en Greta, want zo heette mijn gastvrouw, de eerste fles soldaat en ook een tweede was op voor de zon onderging. Met het geluid van de insecten om ons heen en bij het licht van het vlammetje van de olielamp dronken we de derde fles met kleine slokjes, terwijl we elkaar diep in de ogen keken. Ik bleef bij Greta de hele zomer en elke avond dronken we ons rozig aan de Gigondas Montirius waarna we vurig de liefde bedreven in haar bedstede. Toen de herfst aanbrak namen we afscheid van elkaar. Ik ging terug naar Nijmegen, waar ik woonde. En zij bleef achter in haar cafeetje aan de bosrand. Ik denk nog dikwijls aan haar, maar heb nooit meer contact met haar opgenomen. Het was mooi zoals het was geweest. Uiteindelijk heb ik de triathlon in IJsland aan me voorbij moeten laten gaan. Evenals de marathon van Abidjan die ik had willen lopen in Ivoorkust. Mijn huidige vriendin is meer dan dertig jaar jonger dan Greta. Ik drink nog steeds dezelfde Gigondas Montirius. Maar zo lekker als dat hij die zomer aan de bosrand smaakte, smaakt hij nooit meer.

• Marit van Egmond 11/04/2014

  "Kruidig en Biologisch, wat wil je nog meer"

  Zeer volle en rijke smaak, heerlijk bij een stevig vleesgerecht. En ook nog mooi natuurlijk gemaakt.